Άτιτλο

Νομίζω κάνω όνειρα γλυκά,

Που στο ξύπνιο τα ξεχνάω.

Χαλαρή καθώς αναπολώ.

Έρχονται σαν μνήμες στο μυαλό.

Μπερδεύοντας με στο παρόν.

Με αφήνουν να απορώ,

'Το έζησα αυτό!;΄

Και για λίγο το κεφάλι μου κουνάω.

Όπου υπάρχει σκέψη!

Η συνείδηση είναι κάτι σαν φωτοσκιάσεις.

Ίσως οι εντάσεις της Ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας

Μέσα σε όλο αυτό το σκοτάδι.

Μία δηλαδή το συνειδητοποιεί, μία χάνεται.

Ίσως να οργανώνεται αυτόματα όταν η προσοχή στέκει προς αυτήν!

Όταν το φως πέσει πάνω στο σκοτάδι και τούμπαλιν.

Κάπου εκεί συμβαίνει μία έκλειψη Ηλίου,

Και η Γη να τρέμει!

Μία κακή μέρα- Παραφράσεις

Ξέρεις τί είναι να χάνεις το μυαλό σου;

Να διαμελίζεται η ψυχή σου σε χίλια κομμάτια!;

Και να χτίζεις, με αυτά τα διαμελισμένα ψαχνά, ξανά τα θεμέλια σου!;

Να χτίζεις πάνω στη ματαιότητα χαρά με πείσμα!;

Να ξεκινάς από τα χαμηλά!;

Από εκεί που ξεφτιλίστηκες!;

'Είμαι ένα διαμάντι που ακτινοβολεί και λάμπει!', λέω στον εαυτό μου.

Δεν τον κοιτάω στον καθρέφτη τον εαυτό μου.

Δεν τον κοιτάω εύκολα στα μάτια.

Τον κάνω εικόνα συνήθως στο μυαλό μου

και του φωνάζω 'Σήκω!'

Πέφτω και σηκώνομαι, σκοντάφτω και πέφτω πάλι,

όμως έτσι έχει η τρέλα,

Την έχουμε μάθει πλέον να 

εκτελεί με στυγερότητα, 

Κάνοντας με, σεμνά και ταπεινά,

τσογλάνι από αλάνι.