White on Black

Time is like the circle of breathing. Actually, it's related to oxygen. Oxygen gives us time so with the wind we blow to the experience of existence. With the wind, we react to thoughts that give us existence.

..the first signal and maybe a lauhter maybe an aouch!

Αλλοπρόσαλλες υποθέσεις

Σφαίρες ή μαχαιριές σκέψεων

είναι οι εγκοπές του Σύμπαντος.

-Η συνείδηση δεν υφίσταται σε

περιβάλλοντα χωρίς υγρασία!

Κάπου εκεί, εδώ, τώρα με υγρασία

μπορώ να πω ότι οι εγκοπές του Σύμπαντος

είναι μία μορφή αυτοπροστασίας.

Κόντρα σε τί!;

Κόντρα στις διαστάσεις και στις αλληλεπιδράσεις.

Άτιτλο

Περιέχω αυτό το ασημί του Φεγγαριού και το διαχέω σαν ένα πέπλο θετικού φορτίου στον πλανήτη δονούμενη για τη θεραπεία όλων. Αυτό το ασημί σαν το Γκρι του Νικελίου που δίνει και παίρνει πρωτεΐνες.

Άτιτλο

Μερικές φορές οι συχνότητες γίνονται αντιληπτές με εικόνες. Αν είναι αρνητικές δες τες σαν βακτήρια και χαμήλωσε την ένταση τους.

Μία αλληγορία

Η ζωή είναι σαν τζόγος.

Σαν ένα αθέατο θέατρο του παραλόγου και με τον τζόγο υπαρκτό.

Θα φτάσουμε να σπάμε σε κομμάτια γιατί υποκριθήκαμε στην ανάγκη για επαφή.

I just don't care

 A mind that shoots with bullets of stops of thoughts. 

It protects its perfect lands of the kingdom of the souls. 

It observes with images, releasing colors and secretly it laughs.

Power is love, that's why this mind is so bold!

Πείραμα

 Έγειρα τη σκέψη και κοίταξα στο κενό πλαγίως. Μου απάντησε αμέσως ο αέρας με ένα θρόισμα των φύλλων του δέντρου απ'έξω, όμως δεν συγκεντρώθηκα στην πληροφορία του.

Χάζευα. Κάπου εκεί κατάλαβα ότι αυτή η ύλη που δημιουργεί η σκέψη αλληλεπιδρά ασχέτως της συνειδητότητας.

Ραβασάκι ΙΙ

 

Για τον Α.

Φωνάζοντας ένα νιαούρισμα άγευστο, χωρίς καν ένα βλέμμα που να προδίδει γλύκα, Όλο τριγύρω σου βρίσκομαι, αναποφάσιστη όπως εσύ, γυρνάω τα μούτρα μου κάνοντας τάχα πως δεν με νοιάζεις. Απορώ αν η σιωπή μου σε ξεκούφανε. Σε είδα να κομπλάρεις, όπως και να έχεις τα δικά σου. Οι διαφορές μας σύμμαχοι στο χαμόγελο και ο χορός σημάδι. Νομίζω αγαπάω και αδιαφορώ. Μαζί σου είναι σαν κουτσό κι ένα κρεβάτι ροκ.

Χωρίς μνήμες και αναμνήσεις

Έρχεται η κοφτερή αλήθεια και τρυπάει την καρδιά.

Αυτήν που σαν σε διάφανη σακούλα,

Γεμάτη λίμπιντο,

Την τινάζει την αλήθεια και την κάνει φόβο.

Μερικοί άνθρωποι μεταφράζουν τα συναισθήματα στις αισθήσεις.

Το καλό και το κακό οφείλουν να είναι σύμμαχοι,

Στο όνομα της γεωμετρίας θα έλεγα ποιητικά.

Ο εγκλεισμός της αυτοπαρατήρησης

Κλεισμένη σε ένα δωμάτιο με πλαϊνό ανατολικό φως.

Κολλημένο το ποντίκι στα ίδια και στα ίδια της λίστας του youtube.

Κάθομαι και γράφω αυτά που παρατηρώ να συμβαίνουν διάχυτα στις ραδιοσυχνότητες.

Κάθομαι και ξεχνάω ότι δεν επαναλαμβάνονται πάντοτε τα χρόνια εκείνα τα μαγικά.

Και με λούζω με το φως του Φεγγαριού.

Το ξέχασα κι αυτό.

Να του συζητάω να μου απαντά.

Περίεργο πλάσμα η Φαντασία.

Τα σήματα της μέσω της αλληλεπίδρασης της πληροφορίας 

Δημιουργούν μία τόσο έντονη ψυχική επαφή επικοινωνίας

Που στο τέλος δεν θα ανέβω ποτέ στην κορυφή του Σάος.

Όμως υπάρχουν άνθρωποι που με σώζουν.

Μου υπενθυμίζουν ότι δεν είμαι τρελή. 

Γιατί με αγγίζουν με την ψυχή τους μέσω της σκέψης

Και συγχρόνως με κοιτάνε στα μάτια και μου το λένε!

Βήμα βήμα χτίζεται η εμπιστοσύνη,

Του εαυτού μας βασικά απέναντι στην αλήθεια μας.

Δίκιο είχε εκείνος ο σύντροφος,

'Προσωπικά δεν εμπιστεύομαι ούτε τον κώλο μου'

Κάπου εκεί ηρεμώ και ακολουθώ τη συμβουλή

'Να συμμετέχεις'

Δεν είμαι δρόμος είμαι οδός

Με ανάθρεψαν αλήτες,

Δεν με γαλούχησαν όμως.

Γαλουχήθηκα από το ένστικτο μου για επιβίωση,

Και αυτό γιατί οι παλινδρομήσεις

των οδών των διεξόδων μου,

πάντα μα πάντα,

Στηρίζονταν στη δύναμη μου. 

ραβασάκι

Για τον Ηλία

 

άτιτλο

Άνθρωποι νεκροί, αναστημένοι με δύναμη.

Ίσως στέκουν αυτοί στο Φανάρι του Διογένη.

"Η πρώτη ελπίδα να γίνεις σπέρμα να σαρκωθείς", τραγουδάει ο Άσιμος.

Πόσο αλληλένδετη η βία με τη Φύση!

Πόσο αλληλένδετη η φύση με το σκοτάδι και το φως!

Άνθρωποι νεκροί και αναστημένοι με δύναμη.

Στο τέλος τέλος αυτό που αγαπάς είναι αυτό το οποίο θα σε οπλίσει.

Και στέκεις να ψάχνεις τα ανυπόταχτα βλέμματα. Αυτά που σε κοιτούν στα μάτια με αλήθεια.

Ίσως η ελπίδα να είναι ο στροβιλισμός αυτών των βλεμμάτων.

Ίσως η πτώση τους να έφερε το φόβο.

Είναι άραγε αγώνας δρόμου η ζωή;

μνήμες

Στροβιλισμοί αισθήσεων χωρίς παύση. Κυματισμοί με τέλος τον ήχο της ταλάντωσης τους. Κάποιοι άνθρωποι μιλάνε για τον έρωτα με έναν τρόπο ξένο προς την επαφή. Αυτός ο τρόπος είναι τραύματα ή βιασμοί. Το σωτήριο είναι ότι αυτοί οι στροβιλισμοί αισθήσεων με κυματισμούς χωρίς παύση είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου.

τύπου ρίμα

Το Σύμπαν λέει μάλλον δεν είναι λείο. Το έχω σαν ένα συγκεκριμένο συνδυασμό χρωμάτων και υφής αυτό το λείο. Δεν μπορώ να το περιγράψω, στην ανθρώπινη του όμως διάσταση, το λέω μεμβράνη του εγκεφάλου. Και αυτό επειδή καταλαβαίνω την αλήθεια του λόγου όμως δεν έχω ιδέα τί λένε τα ιατρικά βιβλία. Κάπου εκεί η ψυχή με το νου συνεργάζεται με τον ηλεκτρισμό του σώματος και τα σήματα που στέλνει ή λαμβάνει, διαπιστώνω, φέρουν κι εγκοπές. Το σκοτάδι και το φως. Μία διττή φύση περιστροφών που στροβιλίζουν την ταχύτητα του νου. Και κάπου εκεί η βία φθείρει με κάθε τρόπο το σώμα. Δεν την αποφεύγεις. Γι'αυτό ο Θεός είναι μία δύναμη και όχι μόνο φως.

Με όριο μία μεμβράνη

 Πέφτει το τίποτα πάνω στη σκέψη,

το τίποτα είναι σαν μία αδρανής κατάσταση ενέργειας,

και όταν η σκέψη αλλάξει οπτική

Πέφτει σαν βίαιη πτώση

Έξω από το τίποτα

Για να ξαναγεννηθεί η πραγματικότητα.

Πατρικό

Πετάω τις ενέργειες έξω από την πόρτα του δωματίου και τις στοχάζομαι ανοίγοντας την μπαλκονόπορτα.