άτιτλο

Άνθρωποι νεκροί, αναστημένοι με δύναμη.

Ίσως στέκουν αυτοί στο Φανάρι του Διογένη.

"Η πρώτη ελπίδα να γίνεις σπέρμα να σαρκωθείς", τραγουδάει ο Άσιμος.

Πόσο αλληλένδετη η βία με τη Φύση!

Πόσο αλληλένδετη η φύση με το σκοτάδι και το φως!

Άνθρωποι νεκροί και αναστημένοι με δύναμη.

Στο τέλος τέλος αυτό που αγαπάς είναι αυτό το οποίο θα σε οπλίσει.

Και στέκεις να ψάχνεις τα ανυπόταχτα βλέμματα. Αυτά που σε κοιτούν στα μάτια με αλήθεια.

Ίσως η ελπίδα να είναι ο στροβιλισμός αυτών των βλεμμάτων.

Ίσως η πτώση τους να έφερε το φόβο.

Είναι άραγε αγώνας δρόμου η ζωή;