Η κυρία Καταστροφή.

Ο ήλιος δε μου συζητά

Ούτε μια κουβέντα

 Ένα μόνο σ’ αγαπώ

κι αυτό με λίγο εγωισμό

Το φεγγάρι φλύαρο

συνεχώς με αναζητά

Να κοιτάω ψηλά

μονάχα αυτό ζητά

Να του μιλώ

να μ’ απαντά

Και η γη να τρέμει

36

Πήρα λεοπαρδαλέ κολάν

φρόντισα να κρύψω την κοιλιά

Δεν ξέχασα τις μπότες

Κούνησα μοιραία τους γοφούς

σαν το περπάτημα μιας αλεπούς

Είμαι δεν είμαι

κάπου κοντά στον πάτο

Φόβοι γεμάτοι μοναξιά

φιλιά που ξέχασαν το δρόμο

Κι όμως..

Μια καρφίτσα ήρθε ξαφνικά

εκεί που ήμουν χαμηλά

Σφηνώθηκε ανάμεσα στα στήθη

Με σήκωσε ψηλά

 τοποθετώντας με σωστά

Υπενθυμίζοντας μου

ο εαυτός μου πού ανήκει

Άτιτλο

ΧΟΡΔΕΣ ΤΕΝΤΩΜΕΝΕΣ

ΚΙ ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΣΑΚΙΣΜΕΝΕΣ

ΚΑΙ ΝΑ ΚΥΛΑΩ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ

ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΣΕ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ

ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΑ

ΦΩΤΙΣΕ ΜΟΥ ΤΑ ΜΥΑΛΑ

ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΩ ΑΕΡΑ

                                        του Γιώργου Δεληγιαννίδη

                                                              (Δέλου)

ΠΟΛΥ ΣΚΟΤΑΔΙ

 

Για μια στιγμή βλέπεις στον καθρέφτη

και χάνεται το είδωλό σου.

Σβήνει κι έρχονται χίλια δυο όνειρα

να παίζουν μεσ’τα μάτια σου.

Όσο το σθένος του ανέμου, τόσα.

Ψωμί, εγχειρίδιο και τα μάτια μου.

Είμαι εγκληματίας και το κράτος το ίδιο.

Έτσι θα χρησιμοποιήσω το παλιό εγκληματικό κόλπο.

ΣΟΥ γυρνώ την πλάτη κοινωνία κι ας κρατάς πιστόλι. How bizarre

Θα σου πέσει ο κυνόδοντας και θα παραμορφωθεί το πρόσωπό σου.

Ας είναι, δε θα πάω στα καλλιστεία.

                           του Γιώργου Δεληγιαννίδη

                                                       (Δέλου)

Kάτι χαριτωμένο

Διασταυρωθήκανε τα μάτια

δυο ήλιοι ανταμώσανε ξανά

Σαν φίλοι Θεοί στα ξένα

 βρήκανε φωλιά

Τα βλέμματα ανταλλάξανε

μέσα σε όνειρα παλιά

Κι έτσι απλά

ερωτευτήκανε τρελά