Πήρα λεοπαρδαλέ κολάν
φρόντισα να κρύψω την κοιλιά
Δεν ξέχασα τις μπότες
Κούνησα μοιραία τους γοφούς
σαν το περπάτημα μιας αλεπούς
Είμαι δεν είμαι
κάπου κοντά στον πάτο
Φόβοι γεμάτοι μοναξιά
φιλιά που ξέχασαν το δρόμο
Κι όμως..
Μια καρφίτσα ήρθε ξαφνικά
εκεί που ήμουν χαμηλά
Σφηνώθηκε ανάμεσα στα στήθη
Με σήκωσε ψηλά
τοποθετώντας με σωστά
Υπενθυμίζοντας μου
ο εαυτός μου πού ανήκει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου