Θέλω ειρήνη

Μάζεψε τα φτερά σου,
και κρύψε τα καλά!
Μας κυβερνάει το όπλο,
που είναι καύλα όταν σκοτώνει.
Θα ξετρελαθεί με τα φτερά σου.
Θα στα πυροβολήσει ελεύθερος σκοπευτής,
το όπλο,
ακριβώς εκεί που σπάνε,
και παύεις να πετάς.
Πέφτεις και μετά έρχεται η καρδιά.
Ή τα ψαχνά.
Κρύψε τα φτερά σου φυλαχτό,
και διέκρινε ό,τι καλοσύνη.
Θα την καταλάβεις, δεν θα τρέμουν από το φόβο τα φτερά.
Μάζεψε τα,
να σε έχουν στα ζεστά.

Αυτά είναι η φωλιά.
Μας κυβερνάει ένα όπλο,
που είναι καύλα να σκοτώνει!

Άτιτλο

Στον αφρό τους,

το ψέμα και η αλήθεια,

είναι θέμα καθρεφτών,

τόσο λεπτών,

που γίνεται ο άξονας του Εγώ

κυρτός.

Σκέφτομαι και γράφω

Βλέπω μία εικόνα και μου αρέσει.
Εφόσον διαπιστώσω τον όγκο της,
παρατηρώ τις αναλογίες της.
Χαμογελάω ή όχι;;
Φαντάζομαι μακριά και τη βλέπω με χρώματα που κρύβουν έννοιες.
Στα κοντά, ξέρω μόνο να παρατηρώ τη σκέψη μέσα στη σφαίρα της πραγματικότητας. Την εν τέλει διάφανη μεμβράνη.

Νομίζω ότι ο προσωπικός στόμφος οφείλει να βάζει αυτογκόλ στον έρωτα.
Πώς τολμάς να μιλάς για έρωτα, εσύ!;
Να'χουμε να λέμε για καθρέφτες!

Βλέπω μία εικόνα και την φαντάζομαι με ευτυχία.
Τί είναι ευτυχία;
Ο αφρός της θάλασσας, και μύρισε νεκρούς.
Τί εποχή, και υπάρχει βάλσαμό της;
Βλέπω μία εικόνα και νιώθω άβολα.
Φοβάμαι ότι είμαι δειλή.

Μη πολικότητα

 Η σπείρα μπορεί να ξεκίνησε με έναν στόμφο.

Τώρα αν ο στόμφος πνίγει και την ντροπή,

τότε μόνο οι συμβολισμοί και η προσευχή

ενός περιστρεφόμενου δερβίση,

μπορούν να ορίσουν την ντροπή,

σαν μηχανισμό διάχυσης καμπυλοτήτων,

από έναν συνδυασμό διάφανων καμπυλοτήτων,

μέσα στη σφαίρα της πραγματικότητας,

στην ατμόσφαιρα.

Οι συμβολισμοί σε μία προσευχή

κρύβουν την αλήθεια της δόνησης της,

κατά τη διάρκειά της.

Οι κάθετες γωνίες του λόγου

πάνω στην εφαπτομένη

αυτών των καμπυλοτήτων της ατμόσφαιρας.

Ο ήχος για την ακοή είναι σημαντικός

γιατί, ίσως, το κερί αυτό μέσα στο αυτί

να ρυθμίζει στις καμπυλότητες

τη διακύμανση, και άρα διάχυση τους

στην ατμόσφαιρα,

με τη δόνηση του.

Η Βαρύτητα είναι ένας Νους;