Καλημέρα

"Δεν υπάρχει αληθινό!",

μου είπε μία φωνή από το Υπερπέραν της συνείδησης μου.

Τώρα ποιό Υπερπέραν!;

Αυτό της διάχυσης της συνείδησης μου,

εκτός της σφαίρας της πραγματικότητας μου,

Που έρχεται σε επαφή μέσω της πληροφορίας του φωτός,

ίσως και επικοινωνία,

Με τα πλάσματα που κατοικούν στην Ηλεκτρομαγνητική Ακτινοβολία.

Visions

Down and around

Inside the ground

Up and everywhere

Somewhere in space

Sitting in the middle

On an ancient marble

I'm thinking

"The community

needs peace"

But as I am stuck

in the middle

I choose not to kill

the conflict dog!

Which conflict?

Between humans and spirits.

Who finally won?

Not electricity.

 

Παρατήρηση

Της αράχνης ο ιστός, 

αυτός που γατζώνεται για τη φωλιά της,

και η κίνηση της μαριονέτας του Εγώ

στον Εαυτό του άλλου,

Έχουν παρόμοιο μηχανισμό!

Μονολογεί το τιτάνιο

"Το ρεαλισμό επισκέφτηκε η σοφία,

και διέρρευσε το χάος.

Για να γίνει νεύρο στη Γη.

Ο Ήχος είναι το μέσο των συναισθημάτων στην πληροφορία του φωτός.

Εν αρχή το γέλιο.

Τον ήχο τον ορίζει η ευγένεια του Ήλιου

και το πρώτο Σ'αγαπώ έφερε

τον όγκο των πρωτονίων.

Τον όγκο εκείνο που έφερε το οξυγόνο στις σκιές.

Ποιές σκιές;

Αυτές τις μεταξύ μας."

Χωρίς κομπίνα

Δεν τον βρίσκεις εύκολα τον άνθρωπο τον μετριοπαθή.

Σκότωσε τον αν θες, σ'έχει προλάβει.

Ξέρει να θαυμάζει και να προλαμβάνει.

Ξέρει να δικαιολογεί.

Σκότωσε τον, να ανατιναχτεί η τιμιότητα να διαμελιστεί.

Πλατωνικός οργασμός

Κρυφές επιθυμίες,

που τα είδωλα τους,

προκαλούν λανθάνοντα προαισθήματα,

Και αφήνουν στο τέλος έναν οργασμό χωρίς γεύση,

μόνο του μέσα σε ένα τεράστιο πόθο έμπνευσης.

Μα, γιατί;

Δεν το προκαλείς.

Έρχεται και κυλάει μέσα σου.

Σαν να σε παρακολουθεί ασταμάτητα, παντού.

Είναι ο πόθος του ανδρός που εμπνέει;

Αυτός που επιθυμεί να κατευθύνει;

Είναι η παράδοση του όχι μου;

Είναι δικό μου ή ένα σχοινί που τέντωσε;

Δεν ξέρω.

Ο χρόνος θα δείξει.

Εγώ είμαι θήραμα.

Ένα θήραμα που εμπνέεται και ρέει.

Συχνότητες σε καμπυλότητες

Στο Λευκό Μαύρο,

Ο Δίας και η Ήρα παίζουν πιάνο.

Δεν έχω καταλάβει τί ζητάνε από την Αγάπη!

Είναι στα μαύρα της χάλια κάπου εκεί μπροστά,

Από το Λευκό Μαύρο πιάνο,

Πάνω σε ένα βάθρο.

Κάνουν βουντού στο βάθος του Λευκού Μαύρου πιάνου,

Ο Δίας και η Ήρα,

Με κάτι φαρδιά ραβδιά,

Για τη βασανισμένη Αγάπη.

Δεν ξέρω αν σώθηκε η ψυχή της Αγάπης σαν σοκολάτα ή σαν διάνοια τελικά,

Και τα δύο όμως χρειάζονται προσοχή στη χρήση τους!