Οκτωβρίου 16, 2022

Σκιές της φαντασίας είναι η πραγματικότητα,

με άπειρες εντάσεις και χροιές πεπερασμένων μαύρων φόντων.

Των εγωισμών ψυχές που όρισαν τη σάρκα

σε μία ενέργεια φωτεινών κυμάτων.

Τραύματα

Έχουν πλάκα οι πόθοι όταν μπαίνει στο αίμα το αλκοόλ!

Όντως δεν υπάρχουν αναστολές,

Είσαι δέσμιος των επιθυμιών τους.

Είναι κάποιες!

Όμως αυτών των λάγνων και σε πλήρη άγνοια, 

Που έρχονται και κολλάνε στα σωθικά της λίμπιτντο σου

Και σε κάνουν να σιχαίνεσαι τον ερωτισμό σου,

Κατανοώντας στο κορμί σου το μηχανισμό της χειριστικότητας τους!

Και αηδιάζεις την καύλα σου πάνω σου.

Ο έρωτας

Αυτό που λείπει.

Αυτό που δεν έχω,

Είναι κάτι που δεν ξέρω,

Δεν γνωρίζω.

Και στέκομαι ανίδεη στο μέλλον. 

Για το Μάριο και για την ανυπόφορη ζέστη

Η αγκαλιά σου Ήλιε με γέμισε αστερόσκονη!

Αυτήν τη γεμάτη λάμψη που ακτινοβολεί την οπτασία.

Θα μπορούσε βέβαια και τίποτα.

Ήθελα να σου πω αυτό,

'Ξέρεις Ήλιε δεν θέλω να λάμπω σαν γκλίτερ.

Θέλω να μπορώ να ακτινοβολώ το Χάος,

Να ακτινοβολώ την αλήθεια του,

Και από τον Γολγοθά του να βρίσκω την ουσία μου ακόμα και στο τίποτα.

Η διαύγεια του κενού οφείλεται στο τίποτα, Ήλιε. Του νου η δημιουργία.

Ξέρεις Ήλιε; Αν η διαύγεια του νου, που μου πρόσφερε η αγκαλιά σου, είναι η διαφάνεια στο υπεριώδες,

Έχω αρχίσει να καταλαβαίνω ότι το υπεριώδες που επιτρέψαμε την έκανε καυτή και με ταλαιπωρεί αυτό. Γιατί και η αστερόσκονη είναι τιμή '.

Άτιτλο

Άνιωθη!

Σαν τίποτα να μην υπάρχει και τα πάντα. Να καίγεται ο κόσμος, Και η χαρά να έχει γίνει πολεμική τέχνη επιβίωσης.

Λέξεις

Εμένα η σκέψη μου είναι ένας πυροβολισμός.

Σαν μία μαγνητική σφαίρα που εκρήγνυται στην πτώση της.

Σκέψου και ας πέσει χάμω.

Το μόνο σίγουρο αν ακούσεις ένα θόρυβο από το περιβάλλον,

τότε κάπως έτσι η σκέψη δημιουργεί ύλη.

Τύπου ποίημα

Να μπουν όλα σε μία τάξη.

Να τα οργανώσω.

Η οργάνωση είναι χαρακτηριστικό μου.

Ειδικά μέσα στο χάος.

Έρχονται και παίρνουν όλα μία μορφή.

Μία σωστή πληροφορία.

Βασικά πληροφορίες που συνδέονται μέσα στο χάος του Συλλογικού Ασυνειδήτου.

Πρέπει να διαβάσω και να ξαναδιαβάσω όλα αυτά που θέλω να οργανώσω.

Βαριέμαι όμως.

Κάπου εκεί βλέπω ότι και με το χρόνο έρχεται η σωστή πληροφορία.

Και αυτοοργανώνομαι απέναντι στη ματαιότητα και την οργάνωση της.

Στη ματαιότητα των δεσμών των πληροφοριών των διάχυτων σκέψεων που κυκλοφορούν στις ραδιοσυχνότητες λογικά!