Εχεμύθεια στη σιωπή

Την κίνησα, 

σαν να'ταν η σκέψη στο μυαλό μου

το ποδάρι της αράχνης,

που στην αρχή της πτώσης της για το τέλος της,

της σκέψης μου δηλαδή,

Έστειλε η σκέψη ενέργεια,

σαν της αράχνης τον ιστό,

και γατζώθηκε στη μάζα της απέναντι.

Μία μορφή κινητικής ενέργειας της σκέψης

με τις υπόλοιπες ψυχές και ιδιοσυγκρασίες, 

όπως βρισκόμαστε μέσα σε ένα καμπυλόμορφο δυναμικό πεδίο στο Χωρόχρονο της Γης.

Η πραγματικότητα είναι πολλές

Ασκώ τη δύναμη της σκέψης στη διαφάνεια της πραγματικότητας.

Τη μεμβράνη του εγκεφάλου.

Κάπου εκεί τα συναισθήματα χωράνε στα χρώματα του ορατού.

Και αυτά, τα χρώματα, αποκτούν λόγο και έννοιες.

Για κάποιους και μορφές.

Τα καθρεφτίσματα του Νικελίου,

στην πρωτεΐνη που μας δημιουργεί,

είναι η Ελίτ των διόδων επαφής με την πραγματικότητα.

Για τον άγνωστο που έγραψε το graffiiti σε τοίχο όπως είναι γραμμένος ο τίτλος

Καλημέρα

"Δεν υπάρχει αληθινό!",

μου είπε μία φωνή από το Υπερπέραν της συνείδησης μου.

Τώρα ποιό Υπερπέραν!;

Αυτό της διάχυσης της συνείδησης μου,

εκτός της σφαίρας της πραγματικότητας μου,

Που έρχεται σε επαφή μέσω της πληροφορίας του φωτός,

ίσως και επικοινωνία,

Με τα πλάσματα που κατοικούν στην Ηλεκτρομαγνητική Ακτινοβολία.

Visions

Down and around

Inside the ground

Up and everywhere

Somewhere in space

Sitting in the middle

On an ancient marble

I'm thinking

"The community

needs peace"

But as I am stuck

in the middle

I choose not to kill

the conflict dog!

Which conflict?

Between humans and spirits.

Who finally won?

Not electricity.

 

Παρατήρηση

Της αράχνης ο ιστός, 

αυτός που γατζώνεται για τη φωλιά της,

και η κίνηση της μαριονέτας του Εγώ

στον Εαυτό του άλλου,

Έχουν παρόμοιο μηχανισμό!

Μονολογεί το τιτάνιο

"Το ρεαλισμό επισκέφτηκε η σοφία,

και διέρρευσε το χάος.

Για να γίνει νεύρο στη Γη.

Ο Ήχος είναι το μέσο των συναισθημάτων στην πληροφορία του φωτός.

Εν αρχή το γέλιο.

Τον ήχο τον ορίζει η ευγένεια του Ήλιου

και το πρώτο Σ'αγαπώ έφερε

τον όγκο των πρωτονίων.

Τον όγκο εκείνο που έφερε το οξυγόνο στις σκιές.

Ποιές σκιές;

Αυτές τις μεταξύ μας."

Χωρίς κομπίνα

Δεν τον βρίσκεις εύκολα τον άνθρωπο τον μετριοπαθή.

Σκότωσε τον αν θες, σ'έχει προλάβει.

Ξέρει να θαυμάζει και να προλαμβάνει.

Ξέρει να δικαιολογεί.

Σκότωσε τον, να ανατιναχτεί η τιμιότητα να διαμελιστεί.