Από το τίποτα ερχόμαστε στο τίποτα πηγαίνουμε

Δώσε τροφή στον αλήτη σαν σπόρος να ποιήσει τις διαδρομές των γρίφων που θα εξερευνήσει.

Ειρωνία

Δεν περιμένω τίποτα.

Εκεί που τα περίμενα όλα.

Σαν να έκλεισε ο διακόπτης της καρδιάς στο τίποτα,

Και ο χώρος του κενού της να πάλλεται ανάμεσα σε διαταραγμένες όψεις

φόβου και υπερευαισθησίας.

Αυτά τα διαταραγμένα κύματα που ψάχνουν την αγάπη.

Κάπως έτσι πετάει η καρδιά τον άνθρακα με μένος για μία σπίθα.

Μεταξύ γνώσης και έρωτα να λάμψει.

Στην αγάπη να κατασταλάξει.

Και ξανά να σκοτωθεί,

Μην τυχόν και λάμψει!

Μοναξιά

Η πληρότητα όταν δεν μοιράζεται,

Να αποκτήσει σκαμπανεβάσματα γεμάτα,

Τότε γίνεται μονότονη και ίσως χάσει στην προσπάθεια.

Την προσπάθεια εκείνη της ματαιότητας 

Που σε κάνει πλήρη.

Με ακούς;

Η μαριονέτα του Εγώ είναι ένα ψέμα του Έρωτα.

Με νιώθεις; Σε αγγίζω;

Με ακούς; Με βλέπεις;

Για τα φτερά του Εγώ του Έρωτα γίνονται όλα.

Κάπως έτσι κάποιοι ονειρεύονται βασίλεια σαυρών. 

Κόψε το ψαχνό μου μέχρι να αναχθεί σε νεύρο,

Και χάρισε μου το Ζενίθ.

Και αν είναι ένα ψέμα;

Σαν να φτάνω στην κορυφή μου

Σε εκείνο το μετέωρο βήμα του πελαργού,

Που σε ισορροπεί

Μεταξύ αλήθειας και πραγματικότητας.

Κάτι σαν ποίημα

Περνάω ένα κύμα αναμνήσεων που σκάνε σαν σημαδεμένες μνήμες

Ή Περνάω κύμα μνήμεων που σκάει στο πετσί μου και διεισδύει στις αντιφάσεις των ηλεκτρικών φορτίων μου, υποθέτω

Ή ..και διαχέεται σε όλες μου τις αισθήσεις.