Εχεμύθεια στη σιωπή

Την κίνησα, 

σαν να'ταν η σκέψη στο μυαλό μου

το ποδάρι της αράχνης,

που στην αρχή της πτώσης της για το τέλος της,

της σκέψης μου δηλαδή,

Έστειλε η σκέψη ενέργεια,

σαν της αράχνης τον ιστό,

και γατζώθηκε στη μάζα της απέναντι.

Μία μορφή κινητικής ενέργειας της σκέψης

με τις υπόλοιπες ψυχές και ιδιοσυγκρασίες, 

όπως βρισκόμαστε μέσα σε ένα καμπυλόμορφο δυναμικό πεδίο στο Χωρόχρονο της Γης.

Η πραγματικότητα είναι πολλές

Ασκώ τη δύναμη της σκέψης στη διαφάνεια της πραγματικότητας.

Τη μεμβράνη του εγκεφάλου.

Κάπου εκεί τα συναισθήματα χωράνε στα χρώματα του ορατού.

Και αυτά, τα χρώματα, αποκτούν λόγο και έννοιες.

Για κάποιους και μορφές.

Τα καθρεφτίσματα του Νικελίου,

στην πρωτεΐνη που μας δημιουργεί,

είναι η Ελίτ των διόδων επαφής με την πραγματικότητα.

Για τον άγνωστο που έγραψε το graffiiti σε τοίχο όπως είναι γραμμένος ο τίτλος