Κήποι

Στήσαμε χορό,

Σε δάση εξωτικά,

Και νηστέψαμε το μύρο.

Εν τω μεταξύ τα νεότερα στον πόλεμο των άστρων!

Το Τρίγωνο έγινε άνθρωπος, 

Ένας Ηθοποιός κάπου στα αστέρια! 

Άφησε το Τετράγωνο μόνο του με τους ανθρώπους της Γης, 

Να αμφισβητούν αν το Λευκό δεν είναι ο μηχανισμός της διάχυσης, 

και της απόδοσης, της Σοφίας στο Σύμπαν των Υπάρξεων. 

Της διάχυσης και της απόδοσης της Γνώσης, εν γένει,

Όπως και της κριτικής σκέψης.

Από το τίποτα ερχόμαστε στο τίποτα πηγαίνουμε

Δώσε τροφή στον αλήτη σαν σπόρος να ποιήσει τις διαδρομές των γρίφων που θα εξερευνήσει.

Ειρωνία

Δεν περιμένω τίποτα.

Εκεί που τα περίμενα όλα.

Σαν να έκλεισε ο διακόπτης της καρδιάς στο τίποτα,

Και ο χώρος του κενού της να πάλλεται ανάμεσα σε διαταραγμένες όψεις

φόβου και υπερευαισθησίας.

Αυτά τα διαταραγμένα κύματα που ψάχνουν την αγάπη.

Κάπως έτσι πετάει η καρδιά τον άνθρακα με μένος για μία σπίθα.

Μεταξύ γνώσης και έρωτα να λάμψει.

Στην αγάπη να κατασταλάξει.

Και ξανά να σκοτωθεί,

Μην τυχόν και λάμψει!

Μοναξιά

Η πληρότητα όταν δεν μοιράζεται,

Να αποκτήσει σκαμπανεβάσματα γεμάτα,

Τότε γίνεται μονότονη και ίσως χάσει στην προσπάθεια.

Την προσπάθεια εκείνη της ματαιότητας 

Που σε κάνει πλήρη.

Με ακούς;

Η μαριονέτα του Εγώ είναι ένα ψέμα του Έρωτα.

Με νιώθεις; Σε αγγίζω;

Με ακούς; Με βλέπεις;

Για τα φτερά του Εγώ του Έρωτα γίνονται όλα.

Κάπως έτσι κάποιοι ονειρεύονται βασίλεια σαυρών. 

Κόψε το ψαχνό μου μέχρι να αναχθεί σε νεύρο,

Και χάρισε μου το Ζενίθ.

Και αν είναι ένα ψέμα;

Σαν να φτάνω στην κορυφή μου

Σε εκείνο το μετέωρο βήμα του πελαργού,

Που σε ισορροπεί

Μεταξύ αλήθειας και πραγματικότητας.

Κάτι σαν ποίημα

Περνάω ένα κύμα αναμνήσεων που σκάνε σαν σημαδεμένες μνήμες

Ή Περνάω κύμα μνήμεων που σκάει στο πετσί μου και διεισδύει στις αντιφάσεις των ηλεκτρικών φορτίων μου, υποθέτω

Ή ..και διαχέεται σε όλες μου τις αισθήσεις.

Τα δικαιώματα της Θείας Δίκης

Η πτώση προς το θάνατο είναι κάτι σαν την αναζήτηση της ευτυχίας. Στη χρυσή τομή, μεταξύ θανάτου και ευτυχίας, μπαίνει η ελευθερία στην ύπαρξη. Όμως χωρίς το ζυγό της δικαιοσύνης δεν γίνεται δουλειά. 

Αυτό το χρήμα μας τα ζάλισε!

Τα όρια μίας μηχανής πετρελαίου κρύβουν ένα θέατρο. Το αντίθετο του Παραλόγου και το πιο μακρινό από το Ρεαλισμό.

Γρίφοι ρευστότητας.

Ιδού το μυστικό!

Οκτωβρίου 16, 2022

Σκιές της φαντασίας είναι η πραγματικότητα,

με άπειρες εντάσεις και χροιές πεπερασμένων μαύρων φόντων.

Των εγωισμών ψυχές που όρισαν τη σάρκα

σε μία ενέργεια φωτεινών κυμάτων.

Τραύματα

Έχουν πλάκα οι πόθοι όταν μπαίνει στο αίμα το αλκοόλ!

Όντως δεν υπάρχουν αναστολές,

Είσαι δέσμιος των επιθυμιών τους.

Είναι κάποιες!

Όμως αυτών των λάγνων και σε πλήρη άγνοια, 

Που έρχονται και κολλάνε στα σωθικά της λίμπιτντο σου

Και σε κάνουν να σιχαίνεσαι τον ερωτισμό σου,

Κατανοώντας στο κορμί σου το μηχανισμό της χειριστικότητας τους!

Και αηδιάζεις την καύλα σου πάνω σου.

Ο έρωτας

Αυτό που λείπει.

Αυτό που δεν έχω,

Είναι κάτι που δεν ξέρω,

Δεν γνωρίζω.

Και στέκομαι ανίδεη στο μέλλον. 

Για το Μάριο και για την ανυπόφορη ζέστη

Η αγκαλιά σου Ήλιε με γέμισε αστερόσκονη!

Αυτήν τη γεμάτη λάμψη που ακτινοβολεί την οπτασία.

Θα μπορούσε βέβαια και τίποτα.

Ήθελα να σου πω αυτό,

'Ξέρεις Ήλιε δεν θέλω να λάμπω σαν γκλίτερ.

Θέλω να μπορώ να ακτινοβολώ το Χάος,

Να ακτινοβολώ την αλήθεια του,

Και από τον Γολγοθά του να βρίσκω την ουσία μου ακόμα και στο τίποτα.

Η διαύγεια του κενού οφείλεται στο τίποτα, Ήλιε. Του νου η δημιουργία.

Ξέρεις Ήλιε; Αν η διαύγεια του νου, που μου πρόσφερε η αγκαλιά σου, είναι η διαφάνεια στο υπεριώδες,

Έχω αρχίσει να καταλαβαίνω ότι το υπεριώδες που επιτρέψαμε την έκανε καυτή και με ταλαιπωρεί αυτό. Γιατί και η αστερόσκονη είναι τιμή '.

Άτιτλο

Άνιωθη!

Σαν τίποτα να μην υπάρχει και τα πάντα. Να καίγεται ο κόσμος, Και η χαρά να έχει γίνει πολεμική τέχνη επιβίωσης.

Λέξεις

Εμένα η σκέψη μου είναι ένας πυροβολισμός.

Σαν μία μαγνητική σφαίρα που εκρήγνυται στην πτώση της.

Σκέψου και ας πέσει χάμω.

Το μόνο σίγουρο αν ακούσεις ένα θόρυβο από το περιβάλλον,

τότε κάπως έτσι η σκέψη δημιουργεί ύλη.

Τύπου ποίημα

Να μπουν όλα σε μία τάξη.

Να τα οργανώσω.

Η οργάνωση είναι χαρακτηριστικό μου.

Ειδικά μέσα στο χάος.

Έρχονται και παίρνουν όλα μία μορφή.

Μία σωστή πληροφορία.

Βασικά πληροφορίες που συνδέονται μέσα στο χάος του Συλλογικού Ασυνειδήτου.

Πρέπει να διαβάσω και να ξαναδιαβάσω όλα αυτά που θέλω να οργανώσω.

Βαριέμαι όμως.

Κάπου εκεί βλέπω ότι και με το χρόνο έρχεται η σωστή πληροφορία.

Και αυτοοργανώνομαι απέναντι στη ματαιότητα και την οργάνωση της.

Στη ματαιότητα των δεσμών των πληροφοριών των διάχυτων σκέψεων που κυκλοφορούν στις ραδιοσυχνότητες λογικά!

A small poem

The universe always heals the mind.

It's like an alter ego of us.

Our frequencies inside its' lavas of energy that come with matter and image.

It sings to us!

I think it wants us to dance,

Or maybe play drums!

Άτιτλο

Άγρια πλάσματα οι συχνότητες της Αγάπης.

Σαν πρωτόγονοι πολεμιστές στέκουν στον εγωισμό μας,

Μας τον γεμίζουν φως και δημιουργούν ζωή.

Τύπου ποίημα

Αν ο Ήλιος λάμπει σαν λάμπα φθορίου φταίει γιατί στο υπέρυθρο έχουν ανακατευτεί οι διαστάσεις κι έχουν παρεξηγήσει τη λογική της ψυχής σε σχέση με την αντιύλη. Η λογική αυτή έχει να κάνει με τις ταλαντώσεις 'εκτόνωσης' της σκέψης. Όλων μας!

White on Black

Time is like the circle of breathing. Actually, it's related to oxygen. Oxygen gives us time so with the wind we blow to the experience of existence. With the wind, we react to thoughts that give us existence.

..the first signal and maybe a lauhter maybe an aouch!

Αλλοπρόσαλλες υποθέσεις

Σφαίρες ή μαχαιριές σκέψεων

είναι οι εγκοπές του Σύμπαντος.

-Η συνείδηση δεν υφίσταται σε

περιβάλλοντα χωρίς υγρασία!

Κάπου εκεί, εδώ, τώρα με υγρασία

μπορώ να πω ότι οι εγκοπές του Σύμπαντος

είναι μία μορφή αυτοπροστασίας.

Κόντρα σε τί!;

Κόντρα στις διαστάσεις και στις αλληλεπιδράσεις.

Άτιτλο

Περιέχω αυτό το ασημί του Φεγγαριού και το διαχέω σαν ένα πέπλο θετικού φορτίου στον πλανήτη δονούμενη για τη θεραπεία όλων. Αυτό το ασημί σαν το Γκρι του Νικελίου που δίνει και παίρνει πρωτεΐνες.

Άτιτλο

Μερικές φορές οι συχνότητες γίνονται αντιληπτές με εικόνες. Αν είναι αρνητικές δες τες σαν βακτήρια και χαμήλωσε την ένταση τους.

Μία αλληγορία

Η ζωή είναι σαν τζόγος.

Σαν ένα αθέατο θέατρο του παραλόγου και με τον τζόγο υπαρκτό.

Θα φτάσουμε να σπάμε σε κομμάτια γιατί υποκριθήκαμε στην ανάγκη για επαφή.

I just don't care

 A mind that shoots with bullets of stops of thoughts. 

It protects its perfect lands of the kingdom of the souls. 

It observes with images, releasing colors and secretly it laughs.

Power is love, that's why this mind is so bold!

Πείραμα

 Έγειρα τη σκέψη και κοίταξα στο κενό πλαγίως. Μου απάντησε αμέσως ο αέρας με ένα θρόισμα των φύλλων του δέντρου απ'έξω, όμως δεν συγκεντρώθηκα στην πληροφορία του.

Χάζευα. Κάπου εκεί κατάλαβα ότι αυτή η ύλη που δημιουργεί η σκέψη αλληλεπιδρά ασχέτως της συνειδητότητας.

Ραβασάκι ΙΙ

 

Για τον Α.

Φωνάζοντας ένα νιαούρισμα άγευστο, χωρίς καν ένα βλέμμα που να προδίδει γλύκα, Όλο τριγύρω σου βρίσκομαι, αναποφάσιστη όπως εσύ, γυρνάω τα μούτρα μου κάνοντας τάχα πως δεν με νοιάζεις. Απορώ αν η σιωπή μου σε ξεκούφανε. Σε είδα να κομπλάρεις, όπως και να έχεις τα δικά σου. Οι διαφορές μας σύμμαχοι στο χαμόγελο και ο χορός σημάδι. Νομίζω αγαπάω και αδιαφορώ. Μαζί σου είναι σαν κουτσό κι ένα κρεβάτι ροκ.

Χωρίς μνήμες και αναμνήσεις

Έρχεται η κοφτερή αλήθεια και τρυπάει την καρδιά.

Αυτήν που σαν σε διάφανη σακούλα,

Γεμάτη λίμπιντο,

Την τινάζει την αλήθεια και την κάνει φόβο.

Μερικοί άνθρωποι μεταφράζουν τα συναισθήματα στις αισθήσεις.

Το καλό και το κακό οφείλουν να είναι σύμμαχοι,

Στο όνομα της γεωμετρίας θα έλεγα ποιητικά.

Ο εγκλεισμός της αυτοπαρατήρησης

Κλεισμένη σε ένα δωμάτιο με πλαϊνό ανατολικό φως.

Κολλημένο το ποντίκι στα ίδια και στα ίδια της λίστας του youtube.

Κάθομαι και γράφω αυτά που παρατηρώ να συμβαίνουν διάχυτα στις ραδιοσυχνότητες.

Κάθομαι και ξεχνάω ότι δεν επαναλαμβάνονται πάντοτε τα χρόνια εκείνα τα μαγικά.

Και με λούζω με το φως του Φεγγαριού.

Το ξέχασα κι αυτό.

Να του συζητάω να μου απαντά.

Περίεργο πλάσμα η Φαντασία.

Τα σήματα της μέσω της αλληλεπίδρασης της πληροφορίας 

Δημιουργούν μία τόσο έντονη ψυχική επαφή επικοινωνίας

Που στο τέλος δεν θα ανέβω ποτέ στην κορυφή του Σάος.

Όμως υπάρχουν άνθρωποι που με σώζουν.

Μου υπενθυμίζουν ότι δεν είμαι τρελή. 

Γιατί με αγγίζουν με την ψυχή τους μέσω της σκέψης

Και συγχρόνως με κοιτάνε στα μάτια και μου το λένε!

Βήμα βήμα χτίζεται η εμπιστοσύνη,

Του εαυτού μας βασικά απέναντι στην αλήθεια μας.

Δίκιο είχε εκείνος ο σύντροφος,

'Προσωπικά δεν εμπιστεύομαι ούτε τον κώλο μου'

Κάπου εκεί ηρεμώ και ακολουθώ τη συμβουλή

'Να συμμετέχεις'

Δεν είμαι δρόμος είμαι οδός

Με ανάθρεψαν αλήτες,

Δεν με γαλούχησαν όμως.

Γαλουχήθηκα από το ένστικτο μου για επιβίωση,

Και αυτό γιατί οι παλινδρομήσεις

των οδών των διεξόδων μου,

πάντα μα πάντα,

Στηρίζονταν στη δύναμη μου. 

ραβασάκι

Για τον Ηλία

 

άτιτλο

Άνθρωποι νεκροί, αναστημένοι με δύναμη.

Ίσως στέκουν αυτοί στο Φανάρι του Διογένη.

"Η πρώτη ελπίδα να γίνεις σπέρμα να σαρκωθείς", τραγουδάει ο Άσιμος.

Πόσο αλληλένδετη η βία με τη Φύση!

Πόσο αλληλένδετη η φύση με το σκοτάδι και το φως!

Άνθρωποι νεκροί και αναστημένοι με δύναμη.

Στο τέλος τέλος αυτό που αγαπάς είναι αυτό το οποίο θα σε οπλίσει.

Και στέκεις να ψάχνεις τα ανυπόταχτα βλέμματα. Αυτά που σε κοιτούν στα μάτια με αλήθεια.

Ίσως η ελπίδα να είναι ο στροβιλισμός αυτών των βλεμμάτων.

Ίσως η πτώση τους να έφερε το φόβο.

Είναι άραγε αγώνας δρόμου η ζωή;

μνήμες

Στροβιλισμοί αισθήσεων χωρίς παύση. Κυματισμοί με τέλος τον ήχο της ταλάντωσης τους. Κάποιοι άνθρωποι μιλάνε για τον έρωτα με έναν τρόπο ξένο προς την επαφή. Αυτός ο τρόπος είναι τραύματα ή βιασμοί. Το σωτήριο είναι ότι αυτοί οι στροβιλισμοί αισθήσεων με κυματισμούς χωρίς παύση είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου.

τύπου ρίμα

Το Σύμπαν λέει μάλλον δεν είναι λείο. Το έχω σαν ένα συγκεκριμένο συνδυασμό χρωμάτων και υφής αυτό το λείο. Δεν μπορώ να το περιγράψω, στην ανθρώπινη του όμως διάσταση, το λέω μεμβράνη του εγκεφάλου. Και αυτό επειδή καταλαβαίνω την αλήθεια του λόγου όμως δεν έχω ιδέα τί λένε τα ιατρικά βιβλία. Κάπου εκεί η ψυχή με το νου συνεργάζεται με τον ηλεκτρισμό του σώματος και τα σήματα που στέλνει ή λαμβάνει, διαπιστώνω, φέρουν κι εγκοπές. Το σκοτάδι και το φως. Μία διττή φύση περιστροφών που στροβιλίζουν την ταχύτητα του νου. Και κάπου εκεί η βία φθείρει με κάθε τρόπο το σώμα. Δεν την αποφεύγεις. Γι'αυτό ο Θεός είναι μία δύναμη και όχι μόνο φως.

Με όριο μία μεμβράνη

 Πέφτει το τίποτα πάνω στη σκέψη,

το τίποτα είναι σαν μία αδρανής κατάσταση ενέργειας,

και όταν η σκέψη αλλάξει οπτική

Πέφτει σαν βίαιη πτώση

Έξω από το τίποτα

Για να ξαναγεννηθεί η πραγματικότητα.

Πατρικό

Πετάω τις ενέργειες έξω από την πόρτα του δωματίου και τις στοχάζομαι ανοίγοντας την μπαλκονόπορτα.