Η Λήθη είναι ένας υπαρκτός λαβύρινθος, παιχνίδια της τα φίδια, σα φιλιά δηλητηριώδη στης μνήμης ματαιοπονία να αγκαλιάσει το άρρωστο μυαλό του Βασιλιά που δε γεννήθηκε με στόχο να αγιάσει.
Η ευθύνη του νερού οφείλει να του υπενθυμίζει ότι η ζωή αγαπά το κίτρινο χρυσό, ως γνώση του φωτός, στου Χωρόχρονου του δημιουργία.Ως σπέρμα πλέον συμπαντικό πεπερασμένο και υπαρκτό, πόσιμο και αλμυρό του άνθρακα αέρας κι εχθρός.
Για πόσο ακόμα οι πουτάνες οι ψυχές θα καθορίζουν τη διχόνοια στις γειτονιές, σκλαβώνοντας 'τες στη συνήθεια? και ο Αρλεκίνος κλαίει.
Χάρισε μου το γελωτοποιό σου και θα γίνω το κόκκινο χρυσό σου..να γυρίσω να σε δω, το αίμα σου να σώσω, για το κατεστραμμένο τρίγωνο Εγώ σου, που κάποτε φιλούσε μόνο το Φεγγάρι.
Η ευθύνη του νερού οφείλει να του υπενθυμίζει ότι η ζωή αγαπά το κίτρινο χρυσό, ως γνώση του φωτός, στου Χωρόχρονου του δημιουργία.Ως σπέρμα πλέον συμπαντικό πεπερασμένο και υπαρκτό, πόσιμο και αλμυρό του άνθρακα αέρας κι εχθρός.
Για πόσο ακόμα οι πουτάνες οι ψυχές θα καθορίζουν τη διχόνοια στις γειτονιές, σκλαβώνοντας 'τες στη συνήθεια? και ο Αρλεκίνος κλαίει.
Χάρισε μου το γελωτοποιό σου και θα γίνω το κόκκινο χρυσό σου..να γυρίσω να σε δω, το αίμα σου να σώσω, για το κατεστραμμένο τρίγωνο Εγώ σου, που κάποτε φιλούσε μόνο το Φεγγάρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου