που τα είδωλα τους,
προκαλούν λανθάνοντα προαισθήματα,
Και αφήνουν στο τέλος έναν οργασμό χωρίς γεύση,
μόνο του μέσα σε ένα τεράστιο πόθο έμπνευσης.
Μα, γιατί;
Δεν το προκαλείς.
Έρχεται και κυλάει μέσα σου.
Σαν να σε παρακολουθεί ασταμάτητα, παντού.
Είναι ο πόθος του ανδρός που εμπνέει;
Αυτός που επιθυμεί να κατευθύνει;
Είναι η παράδοση του όχι μου;
Είναι δικό μου ή ένα σχοινί που τέντωσε;
Δεν ξέρω.
Ο χρόνος θα δείξει.
Εγώ είμαι θήραμα.
Ένα θήραμα που εμπνέεται και ρέει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου