Μεσσηνία

Ένιωθα ότι κλέβω τις ιστορίες

Από τα έντομα,

Και από τα πουλιά τις αισθήσεις.

Συζητούσα με τα σκυλιά.

Είχα ανατολή και δύση.

Λίγο νότο, για τα κρυφά του δέους,

Έστηνα αυτί

Στις ερωτοκραυγές των τσακαλιών.

Κάθε πρωί τραβούσα για δουλειά

Με το σφύριγμα των γερακιών.

Επικοινωνούσα με θαυμασμό,

Αλλά με τιμώρησαν.

Επειδή έκλεβα τις ιστορίες τους.

Έμαθα να χαμογελάω πλέον σφιχτά.

Όμως σπούδασα!

Και τώρα, που πέρασε ο καιρός,

Καταλαβαίνω ότι με συγχώρεσαν!