Κάτι σαν ποίημα

Μεγαλώνοντας νιώθεις όλο και περισσότερο να θες να αναπληρώσεις τα χαμένα χρόνια.

Δεν ξέρω πότε κάτι γίνεται αργά!

Ξέρω μόνο ότι η καμπυλότητα στο χώρο και οι συχνότητες της αντίληψης είναι μάλλον ταυτόσημες και ότι ορίζονται από το φάσμα της Ηλεκτρομαγνητικής Ακτινοβολίας.

Αυτό καταλαβαίνω όπως με παρατηρώ.

Και ξέρω ότι η αντίληψη είναι διάφορες καμπύλες διαβαθμίσεις συχνοτήτων.

Και ξέρω σε τί επικοινωνία έχω φτάσει.

Κάποια πράγματα μερικές φορές απλά παύεις να τα αγκαλιάζεις.

Τα αγκαλιάζεις;

Δεν ξέρω αν θα ερχόταν ποτέ η γαλήνη χωρίς τη λέξη Σ'αγαπώ.

Όμως η μνήμη είναι μία μορφή ενεργής κατάστασης της διατήρησης των ψυχών που χάθηκαν. Θέλει δύο για να είναι κάτι αλήθεια, μου είχαν πει κάποτε!

Και σκέφτομαι, Άλλο τα Παράλληλα Σύμπαντα και άλλο οι διαστάσεις!;

Κάπου εκεί φροντίζω να μην κάψω το φαγητό!